Brodawki stóp

Brodawki stóp są to twarde, guzowate narośla skórne umiejscowione na podeszwie stopy, wywołane zakażeniem wirusowym (brodawczak ludzki HSV 1 i HSV 2), mogą być odosobnione lub zgrupowane. Popularnie nazywa się je brodawkami podeszwowymi. Wirus HSV wnika do komórek naskórka w miejscach drobnych uszkodzeń skórnych (pięta, paluch są najbardziej narażone na skaleczenia ponieważ opiera się na nich cały ciężar ciała), zwłaszcza gdy towarzyszy jej środowisko wilgotne. Zanim dojdzie do pojawienia się brodawki, następuje kilkumiesięczny okres inkubacji. Bardzo często brodawki pojawiają się u dzieci i młodzieży, co jest spowodowane obniżoną odpornością, a także częstszym kontaktem z takimi miejscami jak piaskownice, baseny czy sale gimnastyczne.

WYRÓŻNIA SIĘ DWA RODZAJE BRODAWEK STÓP:

  • pojedyncze, głębokie, bolesne zgrubienia naskórka (myrmecia): czynnikiem wywołującym jest wirus HPV1, Brodawkom tego typu towarzyszy duży ból i odczyn zapalny. Po wyleczeniu nawracają się niezwykle rzadko. Ustępowanie brodawek tego typu polega na tym że wszystkie zmiany w tym samym czasie stają się czarne a podłoże silnie zaczerwienione. Takie zmiany oznaczają że choroba ustępuje,

  • powierzchowne, gromadne i zlewne zmiany (ang. mosaic warts): brodawki mozaikowate, czynnikiem wywołującym jest wirus HSV2 ten sam, który odpowiedzialny jest za brodawki zwykłe. Charakteryzuje się on wysoką zakaźnością ze względu na dużą ilość cząsteczek wirusa. Niestety przebycie tego schorzenia nie jest synonimem odporności i może dojść do ponownego zakażenia. Brodawki tego typu utrzymują się dłużej niż brodawki typu myrmecia, a nawroty są znamiennie częstsze.

Brodawki stóp leczy się niszcząc wirusa na powierzchni skóry. W ten sposób ogranicza się również możliwość zarażania innych. Przy leczeniu brodawek stóp pomocne są kąpiele rozmiękczające naskórek, w którego obrębie występują brodawki, połączone z mechanicznym, delikatnym ścieraniem ich powierzchni np. za pomocą pumeksu. Często przy zdrapywaniu ich powierzchni dochodzi do punkcikowatego krwawienia. Pomocne jest stosowanie gotowych preparatów dostępnych w aptekach w postaci płynów, lakierów czy plastrów zawierających kwas salicylowy, kwas mlekowy, które powodują zmiękczenie i usunięcie twardej, zewnętrznej części naskórka. Łagodzi to ból przy chodzeniu. Kuracja może trwać nawet do 3 miesięcy. Jeżeli kuracja takimi preparatami nie daje efektów, leczeni polega na zamrażaniu brodawek ciekłym azotem (krioterapia). Jeżeli i to zawodzi zmiany usuwa się chirurgicznie, zabieg polega to na miejscowym wyłyżeczkowaniu brodawek. Brodawek nigdy się nie wycina, gdyż powstające po takim zabiegu trwałe blizny bywają bardzo bolesne.