Czyraki

CZYRAK jest to ropne zakażenie mieszka włosowego wywołane przez patogenne szczepy gronkowca złocistego. Stan zapalny rozprzestrzenia się z mieszka na otaczającą go skórę. Występowanie czyraczności jest szeroko rozpowszechnione, wzrasta szczególnie w okresie dojrzewania. Rzadko występuje u dzieci.

Czyraki umiejscawiają się tylko na owłosionej skórze,ale również w miejscach narażonych na tarcie lub drobne urazy tj. okolica pachwin, pośladków, pasa, pleców, przednich powierzchni ud. W okresie tworzenia się czyraka występuje duża bolesność, szczególnie dotyczy to czyraków w okolicy nosa i w małżowiny usznej.

Początkowo pojawia się bolesny, zapalny naciek mieszka włosowego, który rozszerza się na tkankę podskórną i skórę. Jego średnica wynosi od 1-5 cm. W środkowej jego części pojawia się sinoczerwony guzek, na którego szczycie po kilku dniach powstaje krosta. Najczęściej treść ropna wraz z czopem martwiczym ewakuuje się samoistnie. Ubytek powstały po pęknięciu krosty goi się często z pozostawieniem niewielkiej blizny.

Czyraki mogą występować w liczbie mnogiej. Czyrak mnogi, gromadny lub inaczej karbunkuł rozprzestrzenia się na kilka lub kilkadziesiąt sąsiadujących ze sobą mieszków włosowych najczęściej w okolicy karku.

Leczenie powinien przeprowadzić lekarz, ponieważ choroba może się nawracać. Kuracja polega na stosowaniu wilgotnych, rozgrzewających kompresów, które przynoszą ulgę, ułatwiają dojrzewanie i wydzielanie się treści ropnej z czyraków. Najlepiej zabieg powtarzać kilka razy dziennie. Gdy czyraki są duże mogą wymagać nacięcia chirurgicznego i użycie specjalnych drenaży, które ułatwiają ujście ropie. Przy częstym pojawianiu się czyraków istotne jest wykonanie posiewów mikrobiologicznych które ułatwiają leczenie i dobranie odpowiedniego antybiotyku. Czyraki mogą się nawracać. Na nawroty choroby narażeni są chorzy na cukrzycę, osoby otyłe, przebywające w złych warunkach higienicznych.