Ospa wietrzna

Ospa wietrzna jest bardzo zakaźną chorobą wieku dziecięcego. Zakażeniu nią ulega około 95% przed okresem dojrzewania, najczęściej w wieku od 3 do 9 lat. Chorobę powoduje wirus Herpesvirus varicellae, który przenosi się przez bezpośredni kontakt z osobą zakażoną. Ospa jest zakaźna już dzień lub dwa przed pojawieniem się charakterystycznej swędzącej wysypki. Skupienia małych czerwonych przechodzą w ciągu 24 godzin w pęcherze i strupy, ale przez następne 4-5 dni tworzą się nowe grudki. Choroba pozostaje zakaźna do chwili pokrycia strupami ostatnich pęcherzy. Nieczynny wirus utrzymuje się w ustroju, dlatego zakażenie może ujawnić się powtórnie jako półpasiec. Osoby nieuodpornione przeciwko wirusowi ospy wietrznej mogą więc, po kontakcie z tą chorobą, zapadać na półpasiec.

Z wyjątkiem dzieci z osłabionym układem odpornościowym oraz tych, u których choroba przebiega z ciężkimi powikłaniami, opieka pediatryczna nie jest zwykle konieczna. W wymienionych sytuacjach podaje się dożylnie acyklowir – lek przeciwwirusowy. Do częstych powikłań ospy wietrznej należą zakażenia skóry z powodu zdrapywania pęcherzy. Na ogół leczy się je antybiotykami. Jeżeli dziecko nie może powstrzymać się od drapania, lekarz powinien zapisać lek antyhistaminowy w postaci tabletek albo maści. U dorosłych przebieg choroby jest znacznie cięższy niż u dziecka. Do powikłań należą: zapalenie płuc, zapalenie wątroby, a nawet zapalenie mózgu. Dorosły, który zachorował na ospę wietrzną, musi zasięgnąć porady lekarza.