ZWYRODNIENIE BIODRA jest to schorzenie polegające na destrukcyjnych zmianach chrząstki stawowej. Jeśli do tego dołączymy jeszcze obecność wyrośli kostnych, czyli tzw. osteofitów, to mamy pełny obraz choroby zwyrodnieniowej. Przyczyny choroby to: zbyt płytka panewka stawu (zagłębienie w miednicy), część głowy kości udowej ześlizguje się poza panewkę, prowadząc do stopniowego zniszczenia stawu. Chrząstka traci swoje właściwości amortyzujące i zmniejszające tarcie powierzchni stawowych. Osteofity dodatkowo ograniczają ruch oraz powodują dalszą przyspieszoną destrukcję powierzchni stawowych.
Rozwojowi choroby sprzyjają: wysoki poziom cholesterolu i trójglicerydów, cukrzyca, nadwaga, urazy i schorzenia biodra przebyte w dzieciństwie. Chorzy najczęściej skarżą się na poranną sztywność stawu. Bóle wywołane są ruchem i obciążeniem kończyny, najsilniejsze podczas pierwszych ruchów po okresie bezruchu, zlokalizowane od pachwiny do kolana. Może dojść do ograniczenia ruchomości stawu biodrowego. Chory miewa trudności z założeniem nogi na nogę, częste jest skrócenie chorej kończyny np. na skutek przykurczu w stawie. Ból pojawia się także w spoczynku po dłuższym obciążeniu chorego stawu i utrzymuje jeszcze przez parę godzin po leżeniu.
Początkowe objawy zajęcia stawu biodrowego są zwykle dyskretne i niezbyt charakterystyczne. Objawiają się osłabieniem kończyny, zmniejszeniem wydolności chodu, niekiedy bólami stawu kolanowego. Niekiedy momentem początkowym dolegliwości jest banalny uraz np. złe stąpnięcie, upadek, skręcenie. W najbardziej zaawansowanych przypadkach występują bóle spoczynkowe i nocne, często słabo reagując na niesterydowe leki przeciwzapalne.
Nie ma sposobu trwałego wyleczenia choroby zwyrodnieniowej stawu biodrowego, ale odpowiednie leczenie zachowawcze może zmniejszyć ból, utrzymać lub nawet zwiększyć zakres ruchów w stawach i ograniczyć kalectwo. Pierwszym ważnym krokiem jest odciążenie stawu poprzez schudnięcie, chodzenie z laską lub kulami. Poprawę samopoczucia przynoszą też zabiegi fizykoterapeutyczne. Istotna jest gimnastyka, która zwiększa ruchomość stawu i wzmacnia mięśnie. Niesterydowe leki przeciwzapalne powinno się przyjmować raczej tylko w okresach zaostrzenia bólu. Przy zaawansowanym zwyrodnieniu stawu wskazane jest wszczepienie endoprotezy (wewnętrznej protezy).