GRZYBICA SKÓRY OWŁOSIONEJ GŁOWY jest zakażeniem grzybiczym powstającym w wyniku przeniesienia patogenu od chorych osób lub zwierząt. Powodowana jest głównie przez Trichophyton tonsurans i Microsporum canis. Zakaźność grzybic jest duża, może powodować lokalne epidemie w środowiskach dziecięcych – przedszkolach czy szkołach. Zajęte obszary skóry owłosionej głowy mogą wyglądać jakby włosy zostały wystrzyżone, jest to spowodowane ułamaniem włosów na pewnej wysokości. W ostatnich trzydziestu latach liczba zachorowań zmniejszyła się. Choroba dotyczy zwłaszcza dzieci (wiek 3-9 lat) i osoby dorastające. Jednakowo często u obu płci.
Ognisko zakażenia grzybiczego początkowo przybiera wygląd zmiany rumieniowej o kształcie okrągłym, z nasileniem stanu zapalnego na obwodzie. Stopniowo stan zapalny w części środkowej łagodnieje. Powierzchnia ogniska wykazuje najczęściej drobne złuszczenie. Skóra objęta zakażeniem pozbawiona jest włosów, które łamią się na pewnej wysokości. Niekiedy dochodzi do wytworzenia ostrego odczynu zapalnego z powstaniem ropnych tworów guzowatych.
Grzybice skóry owłosionej występują jako:
- drobnozarodnikowa – w ognisku grzybicy włosy łamią się na wysokości kilku milimetrów nad skórą. Może wystąpić drobnopłatowe (otrębiaste) złuszczanie powierzchni objętej zakażeniem. Występuje głównie u dzieci.
- strzygąca – włosy są ułamane na różnej wysokości. Gdy zakażenie następuje od zwierząt, wtedy ogniska mają postać guzowatą z naciekiem zapalnym i wydzieliną ropną. Grzybica ta występuje również u mężczyzn na brodzie.
- woszczynowa – należy do rzadkości. Przebiega pod postacią tarczek woszczynowych o żółtoszarym zabarwieniu, przylegających ściśle do skóry. Włosy są matowe, pojawia się specyficzny zapach, określany jako „mysi”.
Rozpoznanie grzybicy umożliwiają badania mikrobiologiczne polegające na badaniu włosów z obszarów zmienionych. W czasie trwania choroby należy przestrzegać zasad higieny, często myć ręce, prać ręczniki, odzież, nakrycia głowy. Należy skontrolować wszystkich członków rodziny w celu wykluczenia grzybicy. Schorzenie leczy się za pomocą doustnie przyjmowanych leków o właściwościach przeciwgrzybicznych.