ŁOKIEĆ TENISISTY jest to choroba łokci objawiająca się stanem zapalnym zewnętrznej powierzchni stawu łokciowego spowodowanego przez przeciążenie przyczepionych do niej ścięgien mięśni przedramienia. Dotyczy przede wszystkim sportowców, a także skrzypków, masażystów, praczek. Do choroby predysponują czynności takie jak noszenie ciężkich przedmiotów przy wyprostowanych łokciach, wykonywanie ruchów podobnych jak przy wyrywaniu chwastów. Wśród dyscyplin sportu występuje często u tenisistów (zapalenie nadkłykcia bocznego), stąd dolegliwość tę nazwano łokciem tenisisty.
Łokieć tenisisty objawia się bólem tkanek miękkich położonych bocznie w stosunku do stawu łokciowego, pochodzący najczęściej z uszkodzonego przyczepu mięśnia prostownika wspólnego palców, który przyczepia się do nadkłykcia bocznego kości ramiennej. Ból może promieniować, zgodnie z przebiegiem mięśnia, w kierunku przedramienia i nadgarstka. Uszkodzenia tego przyczepu najczęściej zdarzają się w wyniku wykonywania naprzemiennych ruchów prostowania i odwracania nadgarstka, takich jak na przykład używanie śrubokręta, ale również odbijanie piłki z backhandu przy zgiętym łokciu. W wyniku przeciążenia dochodzi do uszkodzeń, zmian zapalnych i zwyrodnieniowych występujących głównie w miejscu połączenia mięśni i ścięgien lub w okolicy ich przyczepu kostnego.
Stan zapalny łokci wywołany jest prawdopodobnie przez mikro uszkodzenia przyczepów mięśni do kości ramiennej. Schorzenie pojawia się najczęściej u osób w wieku od 40 do 60 lat. Objawy choroby to: ból, obrzęk, zaczerwienienie łokcia, tkliwość łokcia przy dotyku w okolicy nadkłykcia bocznego, ból na wysokości nakłykcia bocznego lub ciągnące bóle po stronie promieniowej, w przedziale prostowników, w czasie prostowania pięści wbrew oporowi, osłabienie siły mięśniowej, bolesność przy ruchach skrętnych wobec stosowanego oporu.
Najkorzystniejsza przy leczeniu jest rehabilitacja. Gdy objawy są bardzo dokuczliwe i trwają kilka lat, pomocna jest fizykoterapia, np. jonoforeza, laser, ultradźwięki. Stosuje się również leki przeciwzapalne. Wskazane jest unieruchomienie i wypoczynek. Ostatecznością jest leczenie operacyjne.