Dur brzuszny to ciężkie zakażenie jelitowe, do którego dochodzi w wyniku spożycia pokarmu lub wody zanieczyszczonych drobnoustrojami Salmonella typhi z kału i moczu nosicieli duru brzusznego. Bakterie zanim przedostaną się do krwi, przez pierwsze 24 do 72 godzin rozmnażają się w jelicie cienkim. Większość bakterii zostaje zniszczona przez układ odpornościowy organizmu, ale pozostałe rozmnażają się nadal. Zakażają one pęcherzyk żółciowy i przewody żółciowe, skąd razem z wydzieloną żółcią mogą powrócić do przewodu pokarmowego, powodując ponowne zakażenie.
Objawy choroby to gorączka, dreszcze, uogólnione bóle mięśni i stawów, bóle brzucha i różowa wysypka. Wymioty i mdłości są bardzo niewielkie lub wcale nie występują. W łagodnych przpadkach choroba ulega samoograniczeniu, w innych, po tygodniu lub dwóch nawraca. Niekiedy występują groźne powikłania, takie jak krwawienie z przewodu pokarmowego i perforcja, za palenie płuc i wątroby.
Niektóre osoby, nie wiedząc o tym, stają się bezobjawowymi nosicielami pałeczki duru. U większości z nich pałeczki duru znajdują się w pęcherzyku żółciowym. Z niewyjaśnionych przyczyn większość nosicieli to kobiety w wieku powyżej 50 lat. Wykrycie nosiciela nakłada obowiązek założenia raportu do miejscowych władz sanitarnych i odsunięcia go od czynności związanych z przetwarzaniem żywności. Zakażenia durem są zwykle wywoływane zakażeniem żywności przez bezobjawowego nosiciela zatrudnionego przy jej produkcji i przetwarzaniu. Znane są również przypadki zakażenia się chorobą po spożyciu ostryg lub innych skorupiaków z zanieczyszczonych wód.